Commentaar op mijn interviews: Zo jong en dan al zoveel te vertellen

Hey hey iedereen! Vandaag heb ik even een persoonlijke blog over de interviews die ik vaak met jullie deel. Soms worden de blogs gedeeld in Facebook groepen en dat vind ik natuurlijk alleen maar leuk. Ook heb ik dan wel eens te maken met commentaar en feedback, dat is het risico en feedback is altijd welkom! Mits dit op een normale manier gaat. Nu lees ik heel vaak reacties op mijn interview als: “ Zo jong, en dan al zoveel te vertellen.” En dat is dan natuurlijk niet positief bedoeld. Ik snap die reactie maar ik wil daar graag doormiddel van deze blog even op in gaan.

Liefde voor het vak

Mijn verhaal

Mensen die mijn blogs van af het begin af aan lezen, kennen mijn struggles. Vanaf kleins af aan wilde ik al vrachtwagenchauffeur worden en ik heb veel tegenslagen gehad om deze droom waar te kunnen maken. Vaak zakken, geen contractverlenging krijgen bij BBL leerplek en faalangst. Heb je eindelijk je C rijbewijs, kun je nergens aan de bak komen. De onzekerheid begon ook al wel eerder, voordat ik definitieve stappen zette om vrachtwagenchauffeur te worden.
Ik kende namelijk geen enkele vrouw die vrachtwagenchauffeur was, ook niemand bij mij in de klas die zo’n ambitie had. Daardoor ging ik best vaak aan mijzelf en die keuze twijfelen, andere meisjes uit mijn klas werden kapper of schoonheidsspecialiste, en ik wilde graag vrachtwagenchauffeur worden. Dat maakt me best onzeker. Uiteindelijk kwam ik er al snel genoeg achter dat ik zeker niet het enige meisje was en dat dit wereldje met al die mannen ook alleen maar super leuk is.

Schrijven is iets wat ik ook al van kleins af aan doe. Voordat ik ging bloggen op eigen domein, blogde ik ook al via een ander platform. Voornamelijk over wat mij bezig hield in het dagelijks leven. Uiteindelijk hield ik mij vooral bezig met mijn werk en vrachtwagens. Sinds mijn 16e loop ik dan ook al rond bij transportbedrijven (mijn werkplekken) en maak ik best veel uur in de week, zeker voor zo’n jong meisje.
Waar veel van mijn leeftijd gingen stappen enzo, deed ik dat natuurlijk ook wel maar anders, ik vond zelf dat ik op een vroege leeftijd, als jong meisje, al in een volwassen mensen wereld terecht was gekomen. Ik wilde graag gaan bloggen over vrachtwagens en werk maar ik kwam er al snel achter dat dat niet zo heel best zou gaan want daar had ik niet genoeg inspiratie voor. Vandaar dat ik ben gaan bloggen op eigen domein en dan letterlijk over alles wat mij bezig houdt in het leven: mijn vrije tijd maar ook zeker werken en vrachtwagens.

Mijn doel van de interviews

Die interviews doe ik natuurlijk niet zo maar. Ik had graag gewild dat er zoiets was in de tijd dat ik bezig was met deze droom waar te maken. Vrouwen die vertellen over hun werk als vrachtwagenchauffeur. Dan niet alleen over die leuke positieve kant maar ook (het liefst!) over de tegenslagen en de onzekerheden die hun hebben. Tuurlijk had je gewild dat zij die ook niet hadden gehad maar het is fijn om te weten dat je niet de enige bent die zoveel struggles heeft gehad. Het is gewoon ook super leerzaam om te lezen hoe anderen hun weg richting het rijbewijs is verlopen.

Conclusie van deze blog

Mijn doel met de interviews is niet dat meisjes van rond de 20 jou gaan vertellen hoe je je werk moet gaan doen. Zeker niet als je zelf al 40 jaar vrachtwagenchauffeur bent, dat is absoluut niet de bedoeling. Mijn bedoeling van deze interviews is juist om anderen te inspireren dit werk ook te gaan doe als ze daar over twijfelen. En ik schrijf deze blogs om te laten zien dat de vrouwen die nu hun vrachtwagen rijbewijs hebben, misschien wel dezelfde struggles hebben gehad als diegene die nu twijfelt om er wel mee door te gaan of niet.

Als je goed naar mijn interviews kijkt, zul je zien dat het hele interview daar ook op gebaseerd is. Ik vraag naar de leuke dingen maar ook naar de minder leuke dingen. Voor de vrachtwagenchauffeurs leuk om te lezen maar voor alle mensen die deze droom hebben, hopelijk inspirerend om te lezen. Dat is het doel van mijn interviews.

Het gaat mij dus niet om al je barre ervaringen. Of hoe je zo jong bent maar al zo’n goede chauffeur bent. Het gaat mij om de verhalen achter een (vrouwelijke) vrachtwagenchauffeu. Gewoon omdat ik die dingen zelf graag had gezien toen ik de droom had om vrachtwagenchauffeur te worden.

Het is absoluut niet dat ik niet met commentaar om kan gaan. Ik vind het juist mooi om reacties te krijgen op mijn blog. Alleen ik voelde gewoon dat ik opmerkingen zoals deze, het liefst even wilde verdedigen want ik begrijp de opmerking heel goed. Maarja, als je ook niet verder kijkt naar het doel, dan zul je de boodschap inderdaad ook niet begrijpen. 

Vergelijkbare berichten

Eén reactie

  1. Gewoon mee door gaan! Ik vind het stoer dat je dit doet en natuurlijk ga je niemand de les lezen. Maar hé je bewijst da je behalve rijden nog meer kan en dat is vooral niet de bedoeling hè. Ik heb ook een ‘mannenvak’ en kwam eens een collega tegen bij een trouwerij die ik fotografeerde. Het gezeik leverde me werk voor de bijbaan van de baas en voor de website van ons eigen bedrijf op. Gewoon doorzetten!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *