Julia (48) vertelt over haar werk als vrachtwagenchauffeur

Hey iedereen! Daar ben ik weer met een nieuwe blog, wederom met heel veel plezier geschreven. Grappig genoeg is het bedrijf waar deze dame voor werkt, mijn eerste werkgever. De plek waar het hele vrachtwagen verhaal voor mij begon. Maar het gaat niet over mij, graag stel ik jullie voor aan Julia, inmiddels 48 jaar en woont met haar vrouw in Nijkerk. In 2000 zijn ze getrouwd als man en vrouw en volgend jaar gaan ze opnieuw trouwen als twee dames. Nieuwsgierig geworden? Lees vooral verder.

Hoe is jouw carrière begonnen?

Ik heb op mijn 18e mijn autorijbewijs gehaald en in de 2 jaren erna mijn vrachtwagenrijbewijs en code 95. Na mijn schooltijd ben ik begonnen als vertegenwoordiger in koffiemachines, dus ik lust nog steeds veel koffie. Na 3 jaar begonnen bij Wim Bosman (nu Mainfreight) in ’s Heerenberg gewoon stukgoed op een klein busje begonnen maar ik ben gauw op een CE-combi gaan rijden. Omdat mijn vrouw toen der tijd in Woerden werkte, ben ik op zoek gegaan naar een nieuwe uitdaging. Ik heb altijd al iets met auto’s gehad, daardoor kwam Koopman Autotransport Nijkerk in beeld. Op 1 augustus 2000 is daar mijn avontuur begonnen, en na 24 jaar kan ik wel zeggen dat dat mijn lust in mijn leven is.

In het begin had ik best moeite om de puzzel van auto’s die je moet laden te begrijpen. Gelukkig met een beetje doorzettingsvermogen en hulp van collega’s. Je gaat 6 tot 8 weken mee om het vak te leren. Dat is echt helemaal gelukt, anders hou je het niet 24 jaar vol. Zeker raad ik mensen aan om dit vak te leren. Elke dag is anders qua lading en route. Dit werk is echt mega afwisselend. Als mensen twijfelen, schroom dan niet om een snuffel dag te vragen bij een auto transportbedrijf. Gewoon een dag kijken en mee gaan , ervaren hoe wij ons werk doen. Altijd gezellig om een dagje mee te gaan.

Hoe ziet jouw leven er uit?

Ik ben (transgender) vrouw. Van jongs af aan heb ik niet goed in mijn vel kunnen zitten. Ik heb mij altijd anders gevoelt. Ik durfde alleen nooit aan deze gevoelens toe te geven. Tot het echt niet meer ging. In 2015 mijn vrouw verteld dat ik echt een vrouw ben, alleen ik wist niet hoe ik dit überhaupt vorm kon geven. Ik kreeg snel het vertrouwen van mijn vrouw, en zijn we samen onze reis gaan maken om echt Julia te worden.

In deze reis hebben echt vele obstakels moeten overwinnen, niet alleen je gevoel en uiterlijk maar ook mijn sociale transitie, die is het meest moeilijk maar je krijgt echt een olifanten huid voor alle vooroordelen die andere mensen van je vinden. Als kroon van mijn transitie naar vrouw ben ik op 25 oktober dit jaar geopereerd. Eindelijk heb ik mijn wens geslacht gekregen, waar ik al heel mijn leven naar verlangde. Herstel is in volle gang en het voelt zo goed en ik ben er super blij mee.

Kan je meer over je werk vertellen?

Ik rij vooral in Nederland, Duitsland en België. Ik rij inmiddels met een mooie nieuwe Mercedes Actros van bijna 22 meter. Volledig ingericht voor autotransport.  Haal bij importeurs, havens, auto fabrieken en soms ook bij dealers auto’s op. Die ik dan mag doorbrengen naar bestemmingen in binnen en buitenland. Vaak gewoon bij de dealer in een plaats, of overslag en ook in havens waarna de auto een verre bestemming heeft. 

Mijn werkweek is maandag en dinsdag, donderdag en vrijdag. De woensdag is een vrije dag, maar vaak vele afspraken voor mijn transitie. Meestal heb ik de truck vol staan voor de dag erna, die auto’s breng ik weg, laat dan ergens in de buurt van mijn losbestemming, en zo gaat het eigenlijk al die 4 dagen. Zo weinig mogelijk leeg rijden.

Vind je jouw werk zwaar?

Op zich is mijn werk best zwaar. Ik heb altijd weinig ruimte om uit de auto’s te komen, het blokken en vastzetten van de auto’s vergt niet veel kracht, maar de houding is soms slecht, altijd zo onder je knie. En we maken lange dagen. Al wen je daar echt wel aan. Slaap de 2 nachten in de week, prima in mijn toch wel kleine cabine. Want er moet in auto boven mijn cabine kunnen staan, dus de zaag heeft de werkplaats wel in mijn cabine gezet.

Het mooiste van mijn beroep vind ik echt dat elke dag, elke vracht, elke klant of bestemming anders is. Lekker creatief zijn, puzzelen met auto’s. Vak apart zeg maar. Daarom ben ik toentertijd ook chauffeur geworden, inmiddels chauffeusse . Nooit geen spijt van die keuze gehad.

Wat is het mooiste wat je hebt meegemaakt tijdens het werk?

Het mooiste wat ik de afgelopen jaren heb meegemaakt is, is dat de klanten ook nieuwsgierig waren naar wie ik ben. De klanten hebben mij ook zien veranderen, waar respect voorop stond. Ik ben altijd open over mijn transitie geweest, niet iedereen snapt het maar ze respecteren mijn keuze. Al was het voor mij geen keuze.

Na de operatie

Helaas kan ik niet zwanger worden. Een chirurg kan een hoop, maar ze kunnen niet alles, wel de vorm en mijn gevoel. Maar ik zie mijn geslachtsoperatie wel als een soort zwangerschap want na de operatie is het gebied net zo beurs als bij een dame die net bevallen is. Weet zeker als ik genezen ben dat ik weer naar mijn truck ga want ik mis haar ontzettend, elke dag als ik thuis ben.

Heb je zelf nog iets dat je aan deze blog wil toevoegen?

Aan alle dames en ook heren. Zoek je afwisseling, toch redelijk bij huis, niet hoeven tillen, echt passie voor auto’s, dan kan dit echt een droom baan voor jullie zijn. En opleiding doen we bij Koopman Autotransport zelf. Ook al heb je alleen C rijbewijs, kan je altijd in overleg nog tijdens je opleiding om je CE en baan bij autotransport te behalen.

“ Wees jezelf, streef je dromen waar, want waar een wil is, is een weg!”

Wat vinden jullie van het verhaal van Julia? Zien jullie jezelf dit werk al doen? Laat het weten in de reacties. Julia, ik wil jou bedanken dat je je mooie en openhartige verhaal met mij / ons wilde delen.