Rianca (26) vertelt over haar werk als vrachtwagenchauffeur

Hey hey iedereen! Alweer een paar van deze interviews gepubliceerd en ze doen het weer super goed bij de lezers. Zo fijn! Dit vind ik echt de leukste blogs om te schrijven dus heel erg bedankt daarvoor! Ik weet haast wel zeker dat ik vandaag ook weer een hele leuke blog voor jullie heb. Dit keer stel ik jullie voor aan Rianca, ze is parttime chauffeur en vertelt over haar werk maar ook over hun eigen bedrijf. Nieuwsgierig geworden? Lees dan gezellig mee.

Kun je kort wat over jezelf vertellen?

Mijn naam is Rianca 26 jaar en woon in het kleine dorpje Witteveen, in Drenthe. Hier woon ik samen met mijn vriend op ons akkerbouwbedrijf. Ook ben ik opgegroeid op de kerstbomen kwekerij van mijn ouders, welke ik langzaam aan aan het overnemen ben. Vorig jaar rond deze tijd heb ik besloten om mijn lang gekoesterde droom na te jagen: chauffeur worden! Nadat ik alle rijbewijzen e.d super snel en in 1 keer heb gehaald heb ik heel snel werk gevonden. Dus vanaf mei dit jaar ben ik oproep chauffeur. Fulltime chauffeur is geen optie, ivm ons bedrijf. Maar het rijden op de trekker en het kerstbomen kweken vind ik ook super leuk!

Waar werk je en hoen zien je werkzaamheden eruit?

Vanaf Mei rijd ik bij HuizingHarvest in Emmen. HuizingHarvest is een bedrijf dat zich richt op landbouwmachine fabrikanten, dealers, landbouwbedrijven en startups waarbij er technische ondersteuning en advies wordt geboden. Om het complete plaatje te kunnen leveren hebben wij ook 2 vrachtwagens. Een Scania R520 v8 en een Scania R500

Met deze vrachtwagens rijden wij de landbouwvoertuigen van A naar B en wanneer nodig naar diverse werkplaatsen, akkers voor demo’s enz. Omdat hier niet het jaar rond, en elke dag werk in is. En de vrachtwagens niet beter worden van stilstaan, rijd ik voor diverse bedrijven in de buurt van Emmen, charterritten. 

Eigenlijk altijd rijd ik  met een open oplegger (platform oplegger) en soms met een (semi) dieplader, afhankelijk wat er word gevraagd om te vervoeren. Meestal zijn dit ritten met grote en zware vrachten met onderdelen voor olie- en gasboringen of betonplaten enz. Door de thuis situatie ben ik eigenlijk altijd ’s avonds weer thuis. Ik rij vaak 1 of 2 dagen in de week, afhankelijk van het seizoen. Hierdoor zijn de ritten niet erg ver, wel rijd ik vaak in Duitsland en natuurlijk door heel Nederland.

Hoe ziet jouw werk dag/week eruit? 

Door de variatie in mijn werk is het elke keer weer een verrassing hoe mijn dag eruit gaat zien. Meestal is het zo, dat ik de vrachtwagen op onze standplaats ophaal, om vervolgens naar het bedrijf te rijden waar ik die dag voor rijd. Hier staat de oplegger klaar ( eigenlijk altijd geladen en al ) of ik haal hier een lege oplegger op, om deze ergens te gaan laden. Ik rijd eigenlijk altijd naar een afgelegen depot, bouwplaatsen of industrieterreinen. 
Hierdoor ben ik vaak op mezelf aangewezen en sta ik regelmatig voor uitdagingen zoals smalle landweggetjes met greppels ernaast of (natte) zandpaden. Het laden en lossen gebeurt vrijwel altijd met een kraan.. Hierdoor kan het ook zijn dat ik de oplegger van A naar B rijd om deze op plaats van bestemming af te koppelen en een lege oplegger weer mee terug te nemen, of 1 die ook weer is geladen en naar een ander depot vervoerd mag worden. Dit omdat er niet altijd meteen overal tijd is om mij te lossen/laden. Want ook de vrachten worden verder vervoert op zee. Bij thuis komt koppel ik de oplegger af en rijd ik weer naar onze vaste standplaats. Alle dagen zijn dus nooit hetzelfde.

Heb je nog dromen op werkgebied?

Ooit zou ik heel graag mijn eigen vrachtwagen kopen. Een Scania 143 serie met torpedo neus. Dit is altijd al mijn kleine meisjes droom geweest. Ik zou dan heel graag onze eigen kerstbomen ermee vervoeren en voor loonbedrijven uit de buurt willen meerijden met aardappelen / bieten / mest enz.

Mijn lievelingsmerk is zoals jullie al wel hebben kunnen raden, een Scania. En met al het geluk mag ik op beide vrachtwagens van ons bedrijf rijden! Dus dat is al een droom die is uitgekomen.

Vind je het werk zelf zwaar?

Het werk zelf is gelukkig niet zwaar. Omdat ik eigenlijk altijd word geladen en gelost met een kraan hoef ik alleen spanbanden en kettingen vast te zetten of los te maken. In het begin waren de kettingen wel zwaar, omdat je niet goed weet hoe dit vast moet en wat de makkelijkste weg hiervoor is. Gelukkig willen de collega’s van het laden en lossen altijd helpen of zijn er andere chauffeurs om het uit te leggen.

Waarom vind je het chauffeursvak zo leuk?

Ik ben gek op rijden met groot materieel. Of dat nou met de vrachtwagen, trekker of auto is, alles vind ik leuk! Toch super leuk dat je zelf kan rijden met ik weet niet hoeveel ton onder je kont. Ook zie je heel veel van de omgeving waar je rijd. Ook vind ik het leuk om te zien hoe het er aan toe gaat in een wereld wat je eigenlijk helemaal niet kent, zoals deplekken waar naar gas of olie word geboord.

Waarom wilde je graag vrachtwagenchauffeur worden?

Dit is altijd al mijn grote droom geweest. Op de basisschool schreef ik al in de vriendenboekjes bij het kopje: Wat wil je later worden…? Vrachtwagenchauffeur. En toen ik nog heeeeel klein was, moest mama dit natuurlijk voor me opschrijven 😉 

Waarom ik dan niet gelijk toen ik 18 was ben begonnen hieraan? Eerst een ‘echt’ diploma gehaald op verzoek van mijn ouders, toen privé wat andere uitdagingen gehad. Maar nu een hele lieve vriend die mij steunt in mijn dromen waardoor ik deze kans heb gekregen. En natuurlijk niet onbelangrijk: Al die jaren kunnen sparen om zelf mijn rijbewijs te bekostigen en niet afhankelijk te zijn van een bedrijf.

Wat is het leukste dat je ooit hebt meegemaakt tijdens je werk?

Een ritje naar een boorplaats in Duitsland. Toen ik er bijna was, nog ongeveer een half uur, moest ik eerst ergens door een dorpje heen. Links – rechts, smalle straatjes, veel geparkeerde auto’s enz. Tot ik opeens in de middle of nowhere terecht kwam…. Een ieniemienie landweggetje met haakse bochten en greppels aan de zijkanten… Natuurlijk deze keer geen meesturende as maar een zware starre oplegger. Geen aanrijroute gekregen, alleen een straatnaam. Na elke bocht toch een beetje de zenuwen wat er achter de bosjes weg kwam en of de weg niet dood liep… Na een heel stuk zo te hebben gereden uiteindelijk een teken van leven, een bouwplaats… Ik gestopt en gevraagd of ik daar moest zijn, en jahoor! Bestemming bereikt!
Van Blijdschap stond ik te springen en te klappen als een ‘echt meisje.’ Flink uitgelachen door de mannen maar ze stonden toch ook raar te kijken waarom ik van de andere kant kwam. Want bij hun rechtdoor, 2 keer links, zat je al op de grote snelweg…. Helaas was mijn navigatiesysteem niet helemaal up to date waardoor deze mij met een ommetje naar de bouwplaats heeft gestuurd. Toen ik na het lossen mijn pauze hield in de schaftkeet en vertelde aan de mannen dat deze uitdagende rit mijn 1^e keer alleen was. Ben ik nog nooit zo trots op mezelf geweest! Mijn droom waar gemaakt en gelijk een heleboel uitdagingen in mijn uppie voltooid!

Heb je ooit last gehad van vooroordelen?

Ik denk dat het in de sector van het speciale transport er wat gemoedelijker aan toe gaat als in de rest van de sector. Er is veel respect maar ook rust onderling. Er word altijd gezellig een praatje gemaakt en er is weinig haantjes gedrag. Zo heb ik eigenlijk nooit gemerkt dat er vooroordelen over mij zijn geweest ( ondanks dat ik nog niet zo lang rijd ) of vervelende situaties. Ik word altijd geholpen waar nodig en voel me absoluut niet buitengesloten.

Heb je ooit een moment gehad dat je wilde stoppen met je droom waar te maken?

Het beginnen aan mijn rijbewijs, dat was de grootste uitdaging. Ik ben niet goed in leren, en ik was bang dat ik niet door alle theorie heen ging komen. Hierdoor was ik bang teleurgesteld te worden en dat mijn grote droom nooit werkelijkheid werd. Dan begon ik er liever niet aan en dat het mijn grote droom bleef, dan dat ik teleurgesteld werd dat het niet lukte… Maar door een top rijschool, waar in de theorielessen klassikaal heb gevolgd, en de tijd van mijn vriend gekregen om al mijn eigen tijd in het leren van de theorie te stoppen. Heb ik het nu toch gehaald! En Doe ik waar ik mijn hele leven naar uit heb gekeken.

Heb je een gezin? Hoe combineer je dit?

Ik woon samen met mijn vriend met onze hele beestenboel: 3 katten, een hond, 1 geit, 2 schapen en een paard. Ik geef aan bij het bedrijf wanneer ik kan rijden, en zij zoeken hier een rit bij. Super goed te combineren dus! En als het druk is op ons eigen bedrijf, krijg ik alle ruimte om hier aan de slag te gaan. Dan horen ze vanzelf wanneer ik weer tijd heb om als chauffeur aan de slag te gaan.

Ik heb geen kinderwens waardoor het voor mij geen spannende vraag is. Het enige wat ik zou doen is nooit opgeven waar je van houd! Ook ik kan met mijn drukke leven (dan wel zonder kinderen) het werken als chauffeur combineren. Dus als je maar lang genoeg zoekt en je het wil. Denk ik dat dit met hulp vanuit je gezin zeker te combineren is!

Zou je nog iets willen zeggen tegen iemand die twijfelt om dit werk ook te gaan doen?

Als het je droom is, zeg ik altijd doen! Wat heb je te verliezen? Is het niks voor jou, ga je weer terug naar wat je deed voordat je chauffeur werd. Er zijn zoveel verschillende bedrijven en verschillende soorten transport, als het je leuk lijkt,  is er altijd wel iets wat bij je past!

Dit is het verhaal van Rianca, zie jij jezelf dit werk al doen? Laat het weten in de reacties.